Choroba Alzheimera

W odniesieniu do tej choroby mówi się czasem o otępieniu lub demencji. Jest najczęściej występującym rodzajem otępienia powyżej 65 roku życia. Niestety przyczyny tej choroby nie są znane. Na powstanie i rozwój choroby wpływ ma wiele czynników, np. genetyka, choroby układu krążenia, czynniki środowiskowe.

Czynniki ryzyka wystąpienia choroby Alzheimera to: wiek, poziom wykształcenia, urazy głowy, palenie tytoniu, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu, udary, relacje społeczne i rodzinne.  W przypadku tej choroby dochodzi do zaniku kory mózgowej.

Procesowi starzenia nie da się niestety zapobiec, ale można go opóźnić w taki sposób jak:

• gra w szachy lub podejmowanie innych czynności intelektualnych,
• ćwiczenia fizyczne
• utrzymywanie kontaktów ze społeczeństwem
• dieta bogata w warzywa, owoce, z niską zawartością nasyconych tłuszczów (w szczególności witaminy z grupy B, kwas foliowy, kwasy tłuszczowe Omega-3, wysokie dawki witaminy E, umiarkowane spożycie alkoholu).
   

Objawy choroby

Objawy nie są zauważalne „gołym okiem” i tak naprawdę wyglądają niegroźnie. Należą do nich m.in. zmiana nastroju, zaburzenia pamięci, zaburzenia osobowości i zachowania, zaburzenia funkcji poznawczych.
Osoby cierpiące na chorobę Alzheimera nie potrafią rozpoznać przedmiotów, nie potrafią podać jego nazwy czy odpowiedzieć na pytanie zadane z zaskoczenia, mówią powoli, mają problemy z czynnościami ruchowymi, np. podczas ubierania się. Jeżeli opiekun zauważy u swojego podopiecznego te objawy, mogą one świadczyć o początku choroby Alzheimera. 
Choroba postępuje w przypadku, gdy podopieczny ma problem z myśleniem, osądzaniem czy wyciąganiem wniosków.
Czasem podopieczny sam zauważa u siebie te objawy, mówiąc np. „słowa uciekają mi z głowy”. Niestety starsze osoby ukrywają się ze swoimi problemami, zaprzeczają im lub wspomagają się notatkami. Może pojawić się rozdrażnienie lub depresja.

Przebieg choroby

W pierwszym stadium podopieczny może wykonywać swoje obowiązki a objawy uznane są mylnie za depresję czy stres. U niektórych następuje zmiana osobowości i tak osoby miłe stają się trudne we współżyciu, a osoby do tej pory trudne stają się uprzejme i spokojne. Osoby z chorobą Alzheimera zamartwiają się drobnostkami, dotychczasowe zajęcia stają się trudne do wykonania. Stają się wybuchowe i nie panują nad emocjami. Należy zaznaczyć, że zachowania te nie są wynikiem złej woli lecz uszkodzenia mózgu. Niestety wraz z postępem choroby podopiecznemu coraz trudniej ukryć problemy z pogarszaniem się pamięci. Ma kłopoty z wykonywaniem prostych czynności, nie jest w stanie podać daty ani miejsca w którym przebywa, nie dba o higienę.  Opiekę utrudnia też doświadczanie przez podopiecznego omamów – słyszy lub widzi rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Staje się nieufny, chowa swoje rzeczy i zapomina o tym. W końcowym stadium choroby podopieczny traci panowanie nad zwieraczem, nie wychodzi z łóżka i nie chce rozmawiać. Rozpoznanie choroby jest bardzo ważne, gdyż pozwoli na wcześniejszy proces leczenia.